Pieterpad (augustus)

Hoe sterk is de eenzame fietser
die kromgebogen over zijn stuur
tegen de wind
zichzelf een weg baant?

Eenzaam was ik niet, samen met vrouw en schoonzus met Jos fiets-trappend langs het Pieterpad. Een deel had ik al eens gelopen, maar nu dus drie-vier keer zo snel. De maïs-muren en plastic raai-grasvelden gaan dan lekker snel voorbij, maar de pareltjes helaas ook. Niet stoppen, door! Een terloopse blik van verwondering, normaal gesproken zou ik een fotografisch beeld maken, maar dat komt dus in het boek “Foto’s die ik niet heb gemaakt”.

De pareltjes waren:

  • Het Reggedal boven Hellendoorn
  • De goudkoorts bij Hellendoorn / Nijverdal
  • De Sallandse Heuvelrug boven Holten
  • De Dikke Boom bij Laren (de freule was niet thuis)
  • De Berkel bij Almen
  • De kastelen bij Vorden (hier rustte Lodewijk XIV onder een boom), op de begraafplaats rust voor eeuwig ook Arthur Conley
  • Montferland bij Zeddam
  • De binnenkomst van de Rijn bij Tolkamer
  • De Ooijpolder, Bisonbaai en de polderdijk ten zuiden daarvan
  • De heuvelen bij Groesbeek, met zicht op het Reichswald
  • De Maasvallei tussen de koeien tussen Milsbeek en Gennep
  • De maasheggen nabij Boxmeer

De rest was matig, met dank aan de boeren die straks de macht over Nederland krijgen, godbehoede, maar die Christenen geloof ik ook al niet. Maar met een elektrische fiets zijn die agrarische industrielandschappen dan zo voorbij. Fijne overnachtingen, en weg ben ik dan, een ommetje in de omgeving, mijn snelheid.